حریف اخلاق‌مدار

شکیبا عزیزی چهارده‌ساله و ساکن محله خواجه‌ربیع است. او از یک سال پیش، ورزش «کاراته وادوریو» را به‌طور حرفه‌ای آغاز کرده است. این رشته رزمی را به‌خاطر هیجانش دوست دارد. شکیبا ورزش را از ده‌سالگی با رشته رزمی شروع کرده است و بعد‌از یک سال تمرین توانسته مقام اول  را در بخش کومیته به دست آورد. شیوع کرونا و تعطیلی مجموعه‌های ورزشی بین تمرین‌های ورزشی او فاصله انداخت اما حالا تازه‌نفس در میدان رقابت‌ها حاضر می‌شود.

پیروزی در میدان بین‌المللی

شکیبا رشته رزمی را دوست دارد و خانواده‌اش نیز شرایط را برایش مهیا کرده‌اند تا این ورزش را ادامه دهد. خودش تعریف می‌کند: با اصرار مادرم در یکی از باشگاه‌های ورزشی محله ثبت‌نام و رشته کاراته وادوریو را انتخاب کردم. این رشته آن‌قدر برایم جذاب است که حالا همه اوقات فراغتم را برای تمرین می‌گذارم.

شکیبا به‌دلیل سخت‌کوش فراوانی که در همان ماه‌های اول نشان داد، از‌سوی مربی خود، سنسی العقابی، تشویق شد که در رقابت‌های بین‌المللی شرکت کند و توانست عنوان نایب‌قهرمانی را به دست آورد. او می‌گوید: همه‌گیری کرونا باعث شد این مسابقات به‌صورت غیرحضوری برگزار شود و من با راهنمایی‌های مربی خود توانستم در رقابت‌های کاتا (حرکات نمایشی) مقام دوم را به دست بیاورم.

طعم شیرین این پیروزی، انگیزه‌اش را برای ادامه کار دو‌برابر می‌کند. می‌گوید: بعد از رقابت‌های بین‌المللی درحالی‌که کمربند سبز داشتم، در مسابقات کشوری شرکت کردم و در بخش کومیته (مبارزه)، مقام دوم کشوری و در حرکات کاتا (حرکات نمایشی) مقام دوم را به دست آوردم؛ به‌این‌ترتیب در اولین رقابت‌های حضوری، بهترین روز‌های زندگی‌ ورزشی‌ام برایم رقم خورد.

رو‌راستی در مسابقه با دوست

البته مسابقه بدون مشکل نمی‌شود و دل‌چسبی هر برد بعد‌از گذراندن سختی‌های آن است. شکیبا این‌طور ادامه می‌دهد: در بخش کومیته مسابقات رزمی در دور اول، پای من به‌شدت آسیب دید و طبعا باید از ادامه کار انصراف می‌دادم، اما برای به‌دست‌آوردن قهرمانی ماندم و تلاش کردم؛ آسیب‌دیدگی پا را تحمل کردم و ادامه دادم تا به فینال رسیدم. یکی از هم‌باشگاهی‌هایم که کمربند مشکی داشت، در این رقابت‌ها شرکت کرده بود. 

در اولین رقابت‌های حضوری، بهترین روز‌های زندگی‌ ورزشی‌ام برایم رقم خورد

من کمربند سبز داشتم و از قرارگرفتن مقابل او که از بهترین دوستانم بود، نگران بودم. همه‌چیز دست‌به‌دست هم داد تا در فینال مسابقات رو‌به‌روی هم قرار بگیریم. دوستم از من خواست رقابتمان واقعی باشد و از هم دلخور نشویم. در رقابت نهایی توانستم دوستم را شکست دهم و قهرمان شوم، اما منش و رفتار او خیلی بیشتر از قهرمانی من ارزش داشت.

این روزهای نوجوان محله، به تلاش برای بهتر‌بودن خلاصه می‌شود. می‌گوید: در حال حاضر، کمربند بنفش دارم و تا دان مشکی، دو کمربند دیگر فاصله دارم. می‌دانم که برای رسیدن به این مرحله و حضور در رقابت‌های بین‌المللی و المپیک باید به‌صورت جدی تلاش کنم. . هدف شکیبا این است که در بیست‌سالگی به مقام استادی رشته کاراته وادوریو دست پیدا کند.